Sparks of Joy!

Mijn grootste en belangrijkste voornemen voor dit jaar (en eigenlijk voor alle jaren die nog volgen) is om het goede te zien. In elke situatie, of die nou van zichzelf al als heel leuk, fantastisch, mooi of geweldig bestempeld wordt, of dat het een toestand betreft waarvan anderen blij zijn dat het hen niet betreft. In elk mens, of ik die nou toch al aardig en lief vind, of dat het iemand betreft met wie ik het nergens over eens kan zijn (wat elkaar overigens niet per se helemaal uitsluit…). In elke plek, of die nou door haar schoonheid een van de meest gekiekte plekjes ter wereld is, of zo troosteloos dat je er nog niet dood gevonden wilt worden. In alles en iedereen zit goedheid. Mooiheid, liefde, aandacht.

Aangezien een tweede voornemen is om me minder bezig te houden met de grote boze wereld met zijn malle fratsen, speelt mijn lichtpuntjes-zoektocht zich vooral af op een vierkante kilometer. Soms iets meer, want het waanzinnige uitzicht vanuit mijn woonkamer (algauw goed voor een dikke 10+!) biedt me een schat van zo’n tien vierkante kilometer aan water, watervogels, vogels in de lucht, lichtjes aan de overkant, boten, wandelaars, fietsers, honden, kinderpret en Picnic-wagentjes. Die laatsten brengen ontzettend veel Joy! De koddige karretjes hobbelen de straat door, gevuld met rode kratjes en blozende chauffeurs. Telkens als zo’n speelgoedwagentje een bocht doorkomt, wacht ik met ingehouden adem af of hij overeind blijft. Als ik mijn dankbaarheid weer uitadem, kijk ik hem vertederd na.

Door elke dag stil te staan bij wat er nou eigenlijk allemaal goed is in mijn leven, breng ik steeds meer tijd door in een staat van dankbaarheid, blijheid en ‘Joy‘. De dartele, spelende eekhoorntjes op zondagochtend in het park, een hondenneusje vol met zand na een dolle racepartij op het strand, zelfgemaakte warme chocolademelk en homemade pizza op de bank, oude seizoenen van Wie is de mol?, mijn dochters (ja, één menselijk en één dierlijk, ik weet het, maar dat boeit niet want opvoeden is ouderschap en dus ben ik toch echt twee keer moeder) samen slapend op de bank; dat alles vult mijn hart met zo’n vreugde dat ik er continu uit kan tappen als uit een oneindige waterbron. Dat is in eerste instantie fijn voor mezelf; door vaker en langer op een hoge frequentiegolf te verblijven, raken mijn hart en hersens in een coherentere staat en kunnen ze simpelweg hun werk beter doen. En daarmee verbeteren o.a. mijn humeur en mijn gezondheid. Maar dit effect straalt ook uit naar anderen; doordat het hart een gigantisch magnetisch veld heeft – van wel zo’n anderhalve meter rondom – raakt mijn ‘blij ei’-frequentie alles en iedereen in mijn nabijheid en geeft zo hopelijk steeds een sprankje van mijn vreugde door.

Door je bewust te zijn van het effect dat je eigen gemoedstoestand dus niet alleen op jezelf, maar ook op anderen heeft, kun je actief bijdragen aan een wereld waar het fijn vertoeven is. Ik bouw graag mee aan een wereld waar mensen zich op hun gemak en ontspannen voelen, zich vrij voelen om te zijn wie ze zijn. Aan een wereld waar mensen de ruimte krijgen om hun talenten te ontplooien en in vrijheid te leven. Waar mensen keuzes maken omdat die passen bij wat hen Joy brengt. Is dat makkelijk? Ja en nee. Het vereist bewust blijven van je eigen gedachten en emoties en bewust kiezen voor de weg omhoog. Het vereist de stop-knop leren indrukken wanneer je weer lekker zit te mopperen en mokken op alles en iedereen dat/die niet leuk meedoet. Het vereist het nemen van de tijd om echt te registreren wat mooi, goed, liefdevol en waardevol is wanneer angst aan het roer gaat zitten. Maar het goede nieuws is: we can do this! Laten we weer blij zijn, optimistisch zijn, vol vertrouwen zijn, creatief zijn, daadkrachtig zijn. Laten we weer verantwoordelijkheid nemen voor ons eigen geluk, onze eigen gezondheid en ons eigen leven. Laten we stralen en kleine vonkjes wegschieten. Net zo lang tot iedereen zo zonnig straalt dat ie geel ziet en blij in zijn eigen eiwit zit te trillen!

P.S.1: misschien hadden ze het bij dit liedje stiekem heel goed begrepen 😉

P.S.2: Al kan ik me voorstellen dat het volgende nummer iets meer aanspreekt…