Op verschillende forums, facebookpagina´s en andere sites waar hondenliefhebbers zich ophouden (en dat laatste heel letterlijk, kom ik zo op terug), wordt veelvuldig de loftrompet gestoken over de vermeende overheerlijke geur die je puppy aan je huishouden toevoegt. Nou, dat is nog eens desinformatie van de bovenste plank! Of van alle planken als je het mij vraagt. Mijn luchtreiniger is het hartgrondig met me eens; hoe verder de dag vordert, hoe vaker puppy buiten geweest is en hoe verontwaardigder Winix van blauw naar oranje en – in heel ernstige gevallen – rood kleurt. Ik moet toegeven dat elk nadeel z’n voordeel heb, want een virusdeeltje zul je hier niet meer aantreffen!
Puppy’s ruiken dus gewoon niet lekker. Punt. Ze lopen door hun eigen pies, door alle stronthopen waar ze maar bij kunnen komen en doen niets liever dan je wijzen op de meest smerige dingen die maar op straat kunnen liggen. Een grote ranzige bende is het in alle groenstroken, langs richeltjes in de bestrating, rond bomen, in bladerhopen, op het strandje waar we aankomende zomer weer onze handdoekjes uitspreiden en ook gewoon midden op de stoep. Hopelijk is het in Amsterdam op dat front inmiddels een stuk beter te doen. Ik ben er wel klaar mee; poep van pootjes en bekje moeten wassen, om over mijn eigen handen nog maar niet te spreken; die was ik sinds een week of zes met een hartgrondigheid waarvan ik niet wist dat ik ‘m bezat. Schijnt overigens ook een (discutabel) voordeel aan vast te kleven.
Ondanks de zoönosen die aan mijn mormeltje vastkleven (vast een goede booster voor mijn immuunsysteem) en de ik-weet-niet-hoe-ik-het-moet-omschrijven-weeïge geur van brokjes die uit al haar poriën dampt, stroomt mijn hart over bij de aanblik van haar slapende lijfje op mijn schoot. Een neusje dat zachtjes trilt, twee pootjes over mijn linkerarm gedrapeerd en steeds meer krulletjes die haar ware poedel-aard onthullen. Ik wou dat ik zo intens ontspannen en snel in slaap kon vallen. Althans, vooral in slaap kon blijven. Want net zoals ik en dochterlief niet in algemene standaarden en hokjes passen, wijkt puppy-lief natuurlijk ook af van de norm. Voorlopig zal ik nog vele prachtige maanfasen mogen aanschouwen, wat nachtelijke uurtjes het internet afstruinen op zoek naar lotgenoten van de kwelling ‘ik weet wel hoe je een pup snel ’s nachts zindelijk krijgt, maar die van mij doet niet leuk mee’ en dus overdag stiekem mijn bed nog even induiken als niemand kijkt. Welterusten!
Toverspin 