Q & Q

Waar je normaal gesproken wellicht wat langer zou moeten nadenken over woorden met een Q, is in de huidige tijd helaas nog geen seconde denktijd nodig. Maar, dat pad ga ik niet op. Wordt al genoeg over geschreven & gesproken. Word ik niet vrolijk van, geeft geen Joy, om met Lou Niestad te spreken. En heel eerlijk, het eerste dat bij mij altijd opkomt als ik aan de Q denk, is de tune van de jaren ’70-serie Q & Q: Quuhuhu, Q en Q! Veel verder dan die in mijn brein vastgeroeste deun gaat mijn herinnering niet en dus zit er niets anders op dan – tussen puppy-opvoedperikelen door (zo, dat is nog eens topsport!) en tijdens de zo gewenste puppy-slaapjes – in de archieven te duiken.

Van het lezen van de Wiki-pagina en het scrollen door oneindige rijen foto’s gaan er niet direct lampjes branden. De serie kwam in 1974 voor het eerst op tv, in 1976 gevolgd door deel twee. Die beide kan ik onmogelijk gezien hebben (bouwjaar ’75), maar ik weet zeker dat ik afleveringen gezien heb. Ik heb actieve herinneringen aan mezelf op de oude, bruine, zachte bank van mijn ouders en voel een vaag gevoel van spanning in mijn onderbuik als ik die herinnering oproep. Het enige beeld dat bovendrijft is van een veld, twee jongens op de rug gezien, en een hek. Maar dat kan evengoed ingegeven zijn door de afbeeldingen die ik zojuist heb langs zien komen. De hersens laten zich makkelijk foppen en wat inprenten.

Ik nestel me op de bank, thee, telefoon, afstandsbediening en puppy binnen handbereik. Youtube mag mijn ingedutte brein verder helpen. Het vergt wat van mijn aanpassingsvermogen om me over te geven aan het tempo van mijn eerste levensjaren. Ogenschijnlijk veel geneuzel leidt me af van het verhaal waarnaar ik op zoek ben. Waar is de actie? Wat gaat er gebeuren? Wie lost het op? Wanneer kan ik weer verder? Maar rond de tweeëntwintigste minuut van aflevering één zit ik er helemaal in. Mijn racemotor is ingeruild voor een dieseltje en een weldadige rust zakt vanuit mijn hoofd naar mijn tenen, daarbij elk lichaamsdeel mee ontspannend.

Nog 12 x 24 minuten mag ik toeschouwer zijn van een verhaal dat zich langzaam ontvouwt. En daarna nog 13 x 24 minuten voor deel 2! Een beetje bingewatcher heeft al snel bedacht dat het dan tegen het einde van de week wel weer tijd is voor de volgende verslaving. Maar dat gaan we dus mooi niet doen! Wie is de mol? begint namelijk pas op 1 januari…. Wie zin heeft in een rekensom, mag mij vertellen hoeveel afleveringen er tot die tijd per dag doorheen gejaagd mogen ;-).