Het is tijd voor de G. Voor wie deze stukjes slechts af en toe of juist in sneltreinvaart leest, wil ik dat best even toelichten; ik schrijf op alfabetische volgorde. Een zelfbedacht project waarbij ik aan elk blog een lied koppel. Wekelijks een blog schrijven is op zich al een uitdaging – voor mij overigens een van de leukste uitdagingen die ik kan bedenken – er keer op keer weer een passende song bij vinden maakt het een uitdaging in het kwadraat. Niet erg, worden mijn hersens blij van. Leren ze weer wat nieuws, houden ze van.
Bij het speuren naar input voor deze blog pluis ik wat ongeduldig de krant uit. Doorgaans heb ik al wel een verhaal ergens in mijn hoofd, een titel van een liedje op een andere plek paraat en op zeker moment vinden die twee elkaar. Dan is het enkel nog een kwestie van de ingrediënten op de juiste manier mixen en tot een opdienbaar gerecht omtoveren. Vandaag wil dat niet zo. De G zit zijn eigen verhaal in de weg. Van de krant word ik niet veel vrolijker en ik raak er enkel verstrikt in verhalen over ‘Godfathers’, verdenkingen van drugsgebruik in Greenrooms, de GGD en geharrewar over indianen en cowboys en opportunisten die zelf teststraten mogen opzetten. Aangezien dat mag tegen zelfgekozen tarieven zijn we vanzelf weer terug bij de maffia. Zucht, what else is new?
Dan maar de keuken in waar een soepje staat te pruttelen en de lege bouillonpot in afwachting is van haar volgende bestemming. Het glaswerk wordt namelijk onderdeel van een experiment. Dat ik graag nieuwe dingen leer is geen geheim en één van de onderwerpen waar ik mij helemaal in kan verliezen is epigenetica. Genetica op zichzelf is al interessant, maar het epi-voorvoegsel maakt dat het tot epische proporties uitgroeit! Kortgezegd gaat het erover dat onze genen door ervaringen en omstandigheden worden aan- of juist uitgezet. Een mooi voorbeeld is bijvoorbeeld dat alle vrouwtjesbijen in beginsel gelijk zijn. Doordat de koninginnelarve echter ander voedsel krijgt, groeit zij uit tot de koningin en de andere bijen tot werksters. Dit gegeven impliceert dat je je eigen constitutie op de een of andere manier dus ook kunt ‘herprogrammeren’. Iets waar dr. Joe Dispenza in zijn lezingen en boeken uitvoerig op ingaat. Ik laat de nieuwe kennis en informatie tot in elke vezel van mijn lijf doordringen en ga ermee aan de slag. Het zal wel even duren voor mijn genen snappen dat ze bij chocola en een broodje kaas geen alarmbellen af hoeven laten gaan, dus voor bewijs op de korte termijn voer ik de aankomende weken het volgende experiment uit. Niks nieuws overigens, allang bewezen, maar nog niet door mij:
Drie weken lang staan er drie potjes gekookte witte rijst in mijn huis. De een spreek ik gedurende die weken liefdevol toe, de tweede krijgt boze taal naar zijn witte korrels geslingerd en de derde wordt volledig genegeerd. Dochterlief wil graag aan het experiment meedoen, maar trekt een beteuterd gezicht als ik haar de acties uitleg. ‘Mam, dat vind ik zielig voor de rijst!’ Moet je nagaan hoe zielig het voor jezelf of een ander is als je onaardig doet, (ver)oordeelt, kleineert, onderdrukt, beknelt. Ik zal de aankomende weken verslag doen van de ontwikkelingen in de potjes. En zullen we dan afspreken dat als ik het bewijs heb dat liefdevol toespreken voor gezonde, witte rijst zorgt, we mét elkaar dan ook weer aardig gaan doen tégen elkaar en onszelf? Of zoals Joe Dispenza het verwoordt:
My hope is that we become a more evolved form of the human species who when freed from the chains of their own limits, heal one another; inform one another; support one another; trust one another; cooperate with one another; honor one another; shine for one another so that others can shine as well.
Benieuwd naar de soep? Koop een pot Kippenbouillon, vier ons spruitjes en diepvriesspinazie. Kook de spruitjes in een halve liter water. Pureer de spruitjes. Voeg de kippenbouillon en ca. twee ons spinazie toe, breng aan de kook en klaar is je soep. Genieten? Zeker weten!
Toverspin 