Waar de winterkou heel de aarde kleurt

Ik besluit mijn boodschappen lopend te gaan halen. Met een plagend in kracht toenemende noordooster in mijn rug vinden mijn voeten als vanzelf de juiste cadans. Wanneer ook ik aan het ritme gewend ben, bemerk ik het liedje in mijn hoofd. Ik glimlach en zie onmiddellijk dochterlief voor me, zittend achter de piano, in een poging de melodie te vangen. Deze week werd ons muzikale dieet namelijk gedomineerd door Nathan Evans en zijn versie van The Wellermen. Google maar eens, niet te missen.

Het lied verhaalt over walvisvangst, afgepeigerde en uitgebuite bemanning en een niets ontziende kapitein. Pijnlijke onderwerpen op welk gebied er sinds 1860 – de vermoedelijke ontstaansperiode van het lied – niet veel veranderd lijkt. Toch is juist het element van volharding, wel door moeten gaan, niet opgeven, je schikken naar de situatie hetgeen het lied nu zo populair maakt. Het “authentieke gevoel van stoïcijnse verdraagzaamheid” spreekt (jonge) mensen in lockdown aan, en zo is de opleving van zeemansliederen binnen no time een feit.

Gedragen door het ritme en met de snijdende wind inmiddels recht in mijn gezicht geef ik me over aan de dertig minuten terug naar huis. En dan valt me wat op. De stoïcijnse blikken die de afgelopen maanden het straatbeeld domineerden zijn her en der vervangen door een twinkeling. Er zit een vleugje vreugde in de pas van de vrouw op snowboots. Een man trekt zijn kraag wat verder op. Hij richt zijn blik omhoog en snuift de geur van de naderende neerslag op. Een tuindeur gaat wijd open en ik aanschouw verwonderd een duet tussen man en merel, zo te horen een dagelijks ritueel. In het tere boompje straalt de bloesem.

Thuis word ik begroet door de sneeuwschep die naast de deur post heeft gevat. De eerste sneeuwvlok nog mijlenver, maar ook ik kan er wat van. Binnen warm ik mijn handen aan een kop thee, mijn benen tegen de verwarming gedrukt. Op het meer bedwingen zeelui hangend aan felgekleurde kites het water. Morgen kleurt de aarde wit. De natuur geeft ons een canvas om een nieuw verhaal op te beginnen. Vanuit puurheid, vanuit helderheid, vanuit licht.